4.

 wszystkie Ziemniaki. Eliza też was wita. Prawda że śliczna. Moja najukochańsza chrześnica.
A o to spóźniony rozdział, jeszcze raz przepraszamy. Miłego czytania.

***

Ada TV

Gdy nagle z za zakrętu wyskoczyła wiewiórka !!!
-Aaaa!!!- krzyknęła przerażona Daria.
-Hahahahahaha- zaczęłam się z niej śmiać, a chłopcy po chwili dołączyli do mnie.
-Skoro się ze mnie śmiejesz to teraz moknij na tym deszczu- powiedziała z wyrzutem do Malik'a zabierając mu parasolkę. 
-Nieeee!! Moja fryzura!!- krzyknął i pobiegł schować się pod parasolkę Liam'a. Musiałam podtrzymać się Horan'a, bo inaczej leżałbym na mokrym chodniku śmiejąc się wniebogłosy.
-Gdy będziesz w stanie nas przeprosić, ja i moja parasolka, będziemy szły tam z przodu. 
Uspokoiłam się i poszliśmy dalej. Po drodze prowadziłam lekką rozmowę z Niall'em. Pytał mnie o przyjaźń z Liam'em, o moje zainetresowania itp. Chętnie mu odpowiadałam. To dziwne, ale czułam się jak bym znała go od zawsze. Doszliśmy w końcu do domu Lou. 
-Zapraszam w moje skromne progi- powiedział, otworzył nam drzwi i gestem zaprosił do środka. 
Dom Lou wyglądał jak dom Lou, czyli nie mógł być normalny. Przy wejściu stała wielka marchewka. Dziwie się że ta marchewka jeszcze tu stoi. Lou dawno powinien ją zjeść. Salon był w miarę normalny. Nie licząc wielkiego zdjęcia zespołu nad kominkiem i zdjęć marchewek na ścianach.
-Przyprowadziłem gości!!- krzyknął marchewkowy.
-Tych co zawsze czy kogoś nowego?!- usłyszałam kobiecy głos.
-W pewnym sensie nowych.-powiedział a do salonu weszła Eleanor.
-No w pewnym sensie.- podeszła do nas- Hej, jestem Eleanor, dziewczyna Louis'a.
-Cześć, jestem Ada, przyjaciółka Liam'a.- podałam jej rękę i się uśmiechnęłam. Odwzajemniłam uśmiech.
-Pokój- powiedziała Daria. Ta jak coś powie.
-Masz na imię pokój?- spytała Eleanor siłą powstrzymując chichot.
-Nie. No coś ty. Daria.- uśmiechnęła się.
-Dobra. To ja teraz zabiorę Adę na górę- powiedział i prószył sugestywnie brwiami.
-Mam być zazdrosna?- El patrzyła się na mnie dziwnie.
-Jeśli chcesz być zazdrosna o mojego klona...-Lou uśmiechnął się do mnie.
-Klona?
-A nie widać?- stanęłam obok niego.
-Podobni do siebie jak dwa ziemniaki-powiedziała Daria a wszyscy spojrzeli na nią dziwie a ja wybuchłam śmiechem. Lou chwycił mnie za rękę i poprowadził schodami ma górę. 

Payne TV

Rozsiadłem się na fotelu w salonie Lou. Strasznie cieszyłem się, że spotkaliśmy Adę. Brakowało mi jej. Ale rozumiem ją. Sława jest męcząca. Ale może teraz kiedy w końcu poznała chłopaków nie będzie chciała się ukrywać. Bardzo za nią tęsknie.
-Liam, czas na spowiedź- Loczek patrzył ma mnie z pytaniem w oczach, jak zresztą wszyscy w pokoju.- Skąd znasz Adę? I dlaczego nam o niej nie powiedziałeś?
-Bo mnie o to prosiła. Adę znam ze szkoły. Na pierwszym roku liceum pojechałem na wymianę międzyszkolną do Polski. Trafiłem do bardzo miłej klasy. Od razu zwróciłem uwagę na jedyną osobę która jako jedyna nie podbiegła do mnie i nie próbowała się ze mną ''zaprzyjaźnić''...
-Po prostu Cię olała.- przezwała mi Daria. 
-Kontynuując była cicha i nie udzielała się w klasie. Na przerwach siedziała sama. Typowy odludek. Wszyscy mówili, że nie ma nawet po co zaczynać, bo i tak odeśle mnie z kwitkiem. Olałem ich herbatą i poszedłem się przywitać. I tak jakoś wyszło, że zaczęliśmy ze sobą gadać. Mieliśmy wspólne tematy, rozumieliśmy się nawzajem. Wyciągnąłem ją ze swojej skorupy. To wspaniała dziewczyna, ale dużo przeszła...
-1, 2, 3 flick!!!- usłyszałem za sobą. Oj.