15.1

Witam lud mój umiłowany! Hahahaha ale poetycko wyszło ;o Proszę o to rozdział ale dopiero jedo pierwsza część ponieważ jeśli miłabym napisać na raz cały to bym nie dała rady. Ten rozdział dedykuej El Mo, która leży teraz w trumnie ale i tak czyta nasze opowiadanie, i która wkońcu napisała nowy rozdział. Druga część nie wiem kedy się ujawni ale już nie długo więc czytajcie i komentujcie ;)
Pozdrawiam
Ada

***

Alicja TV

Po chwili wyszedł Harry, niestety lub stety  już ubrany w różowe spodnie Istvana i  białą koszulkę z napisem „POLSKA’’ (przy. aut. Akurat mam taką na sobie i naprawdę jest mojego brata).

- Ślicznie Ci w różowych spodniach. Jesteś w nich bardzo męski - zaśmiałam się, a on chyba się zdenerwował.

-Tak myślisz? To masz- powiedział rzucając mnie na łóżko i zaczął gilgotać.

-Hazz …przestań …proszę...Harry-mówiłam między napadami śmiechu. Harry uniósł na ma mnie brwi i dalej gilgotał.

-Jesteś najprzystojniejszy, najbardziej seksownym i męskim facetem jaki chodziła po tej ziemi, ale proszę przestań już-a on zabrał ręce i usiadł na mnie okrakiem.

-Naprawdę?- spytał i pochylił się nade mną tak że nasze nosy się stykały i popatrzył mi głęboko w oczy. Ja tylko pokiwałam głową poniekąd dlatego że jeszcze łapałam oddech po tej męczarni którą mi zgotował a jednocześnie dlatego że był tak strasznie blisko z tymi swoimi hipnotyzującymi oczami i zniewalającym oddechem.

-Może najpierw zaprosisz ją na kolacje a nie od razu ją do łóżka ciągniesz. Trochę kultury Hazz- w drzwiach stał Liam i przyglądał się nam z lekkim uśmiechem.

-Ładne spodnie- dodał, a Harry za to próbował w niego rzucić poduszką ale ten mu uciekł ze śmiechem. Harry zszedł ze mnie i pociągnął mnie za sobą do salonu. Oślepił nas blask flesza.

-Czyż Harry nie wygląda oszałamiająco w tych różowych spodnia?-mówiła jednocześnie pisząc Liam na swoim iphone’nie- Fanki będą zachwycone.

-Powiedz że nie wstawiłeś tego zdjęcia na twitter’a?- spytał Harry a Liam pokręcił tylko przecząco głową.

-Jesteś martwy Payne- powiedział Harry i zaczął gonić się z Liam’em po całym domu. Po jakiejś półgodzinie dali sobie spokój choć Harold dalej był zły.

Ada TV

Obudziłam się po kilku godzinach całkowicie wypoczęta dalej w ramionach Niall’a było mi tak przyjemnie, że mogłabym leżeć już i nic więcej nie robić. Tylko czuć jego ramiona tulące mnie do siebie. Po prostu poezja. Uniosłam nieznacznie głowę by zobaczyć czy jeszcze śpi i napotkałam paczydełka wpatrujące się we mnie.

-Hej- szepnęłam cichutko by nie burzyć tej chwili.

-Witaj śpiochu- powiedział równie cicho i uśmiechnął się  ukazując swój aparat na zęby.

-Długo już nie śpisz?- spytałam i oparłam się brodą o lego pierś.

-Od jakiegoś czasu                                                                                                                               

-A co porabiałeś przez ten czas?

-Przyglądałem się… tobie- powiedział zawstydzony. Jaki on uroczy- I pokojowi. Naprawdę ciekawie zrobiony.

-Dziękuję. Starałam się.

-Sam to wszystko zrobiłaś?

-W większości. Chodź fototapeta to zasługa Aleksa. Ja wybrałam zdjęcie on załatwił resztę. Fajnie mieć fotografa rodzinie- uśmiechnęłam się pod nosem. Dobra my tu gadu gadu  a wy nie wiecie jak w ogóle wygląda ten mój pokój. Mam naprawdę duży pokój chodź go zawsze zagracę. Wchodząc naprzeciwko  mamy moją rurę strażacką. Po prawej ścianę z fototapetą. Na środku pokoju stoi  wielkie łóżko za nim znajdują się wielkie okna, a naprzeciwko niego komoda i obok biurko. Koło łóżka oczywiście znajduje się szafka nocna a przy niej kojec Lany w którym właśnie sobie pochrapuje. Dalej po prawej od łóżka wisi wiklinowy fotel,  w który zawsze czytam. Na ostatniej ścianie stoi szafa i regał zapełniony całkowicie książkami i drzwi do łazienki. Muszę chyba kupić następny, ponieważ i tak większość  z nich leży na biurku komodzie i podłodze. Ściana naprzeciwko łóżka jest fioletowa, a reszta ścian pomarańczowa. Na fioletowej ścianie znajdują się nazwy moich ulubionych zespołów zaczynając oczywiście od 1D, poprzez The Beatles, Metallica, Iron Maiden, Happysad, Paramore, Yiruma, Strach na Lachy, Adele, Akurat, Beyonce, Alicia Keys, Blood On The Dance Floor, Ed Sheeran, The Script i wiele innych(przy. aut. Mogę tak wymieniać w nieskończoność).

Kto zgadnie z jakiego to filmu ujęcie temu dedykuje drugą część rozdziału 15 ;)
Tak nawiasem mówiąc to mój ulubiony film ;)

-Jestem głodny - Niall zrobił minę zbitego psa, a ja się tylko zaśmiałam.

-To chodź- wstałam i pociągnęłam w stronę rury. Zjechaliśmy do kuchni, a blondynek usiadł grzecznie jak aniołek i czekał na mój ruch.

-Jesteś bardzo głodny?- spytałam a on pokiwał energicznie głową

-A poczekasz 20 minut?- znów pokiwał głową, więc wzięłam się do roboty. Wstawiałam szybko ryż w torebkach do garnka. Wyjęłam mięso z lodówki. Pokroiłam je w grubą kostkę i wrzuciłam na patelnie wcześniej polaną oliwą. Przyprawiłam i dokładnie wymieszałam. Wyjęłam tym razem warzywa z lodówki i je również pokroiłam i dorzuciłam do mięsa. Podeszłam do szafki i wyjęłam… wino. Wlałam trochę, no może więcej niż trochę na patelnie. Przechyliłam patelnie nad palnikiem i podpaliłam. Alkohol odparował ale zamiast tego powstał piękny sos. Dodałam jeszcze do tego łyżkę śmietany wymieszałam i gotowe. Wyjęłam największy talerz jaki miałam, wyspałam na niego ryż wylałam i zawartość patelni. Postawiałam talerz przed Niall’em, a ten uśmiechnął się jak by wygrał w totka.

-Zostaniesz moją żoną?- spytał a ja zaśmiałam się.

-Ależ oczywiście. To zaszczyt być żoną Niall’a Horan’a- powiedziałam, a ten wziął mnie na ręce i okręcił do koła. Postawiał mnie na ziemi i pobiegł wcinać swój posiłek. Wariat, ale jaki uroczy. Ach chyba się zakochuje. Weszłam do salonu i zastałam tam Liam’a, Dan, Harry’ego, Alkę i Darię. Brechtali się z czegoś w tv. Oglądani Top Gear! Co za mendy. Nie zawołali mnie.

-Wredoto, czemu nie wołasz mnie na Top Gear?- krzyknęłam na Darię. Ta tylko wzruszyła ramionami.

-Tak słodko spaliście. Nie chcieliśmy was budzić- odpowiedziała za nią Alicja. Ta jasne.

-Pewnie jak zwykle zapomnieliście o mnie i tyle-  zła glebłam na jedną z poduszek (foteli). Oglądając trochę mi się humor polepszył ale dalej byłam zła. Po chwili do salonu wbiegł szczęśliwy Horan i rzucił się na mnie.

-Hahaha Horan złaź jesteś ciężki

-To się przesuń- powiedział również się śmiejąc.

-Ok, ok-  przesunęłam się tak że on siedział na poduchię a ja w jego za ramionach. Nie powiem podobało mi się.

-Witaj żono- powiedział uśmiechnięty.

-Siema mężu. Najedzony?- pokiwał głową i zrobił taką słodką minkę.

-Ale mam już ochotę na obiad- powiedział, a ja zachichotałam. Głodomorek uśmiechnął się szeroko i przytulił mnie do siebie. Chciałam wrócić do oglądania gdy spostrzegłam że wszyscy się na nas gapią. Szturchnęłam Niall’a i wskazałam głową na resztę.

-No co?- spytał blondynek.

-Żono?- spytał Liam.

-Mężu?- dodała Dan.

-Czy my o czymś nie wiemy?- Daria popatrzała się na nas tym swoim wzrokiem i poruszyłam zabawnie brwiami.

-Dałam mu jeść to spytał się czy zostanę jego żoną a ja się zgodziłam. Takie biedactwo, nie ma kto mu gotować. Tego głodomora trzeba karmić hurtowo a ja już mam wprawę- zaśmiałam i poczochrałam mu włosy. Reszta również się zaśmiał i wróciliśmy do oglądania. Naglę usłyszałam dźwięk przychodzącej wiadomości. Daria wyjęła szybko telefon i odczytała widomość.

-Wychodzę- powiedziała i ruszyła do przed pokoju.

-Pozdrów Pana X- krzyknęłam jednocześnie z Alką, po czym dodałam- I przyjdź przed dwunastą. Nie będę schodzić Ci drzwi otwierać.

-Spoko. Nara- krzyknęła i już jej nie było. Chłopaki i Dan patrzyli na nas z pytaniem w oczach.
-Daria spotyka się z jakimś goście od tygodnia ale nie chce nam powiedzieć kto to jest więc go nazwaliśmy „Panem X”- wytłumaczyłam, a oni pokiwali tylko głową i wrócili do oglądania.