15.3

Witajcie myszki w moje. Przepraszam za tak wielkie opóźnienie kochani. Miałam całkowity zastój weny. Nie mogłam sklecić porządnie nawet jednego zdania. To było straszne! Ale przeczytałam kilka romansideł i wena wróciła! Cieszmy się! Rozdział jest długi, tak mi się zdaje. Miałam go wstawić wczoraj ale znowu nie ma wi-fi. Ten rozdział dedykuje wszystkim obserwującym i komentującym m.in. El Mo. Jade Ross, Horan Girl, Cookie Monster, Gummibärchen, Ann Nna, Natalia Nieznane i wielu innym. KOCHAM WAS!!!! 
Pozdrawiam
Ada

***

Ada TV

Gdy Daria wyszła my włączyliśmy EMusic TV4 (Przy. aut. Najlepszy kanał z muzyką pod słońcem) i zaczęliśmy śpiewać co akurat leciało. To naprawdę epicki widok gdy Narry próbuje śpiewać i tańczyć Beyonce - Single Ladies. Wszyscy turlali się ze śmiechu na ten widok. W między czasie przyszła reszta wesołej gromadki smerfów czytaj  One Direction wraz ze swoimi smerfetkami czytaj Eleanor i Perrie. Oczywiście chłopcy mam je przedstawili na co ja i Perrie rzuciłyśmy się sobie w ramiona.

-Jak ja dawno Cię nie widziałam. Kopę lat…- zaczęliśmy terkotać jak przekupki na targu, a Zayn patrzył się zdziwiony.

-Przecież mówiłam Ci że znam Perrie, Malik- powiedziałam i wywróciłam na niego oczami.

-Ale skąd?

-Długa historia. Powiedzmy że panna Thirlwall nas zapoznała ze sobą- powiedziałam. Wszyscy rozsiedli się na kanapie i poduchach. Miałam już usiąść gdy usłyszałam znowu zamieszanie przed drzwiami. Wróciłam się do holu i przyłożyłam ucho drzwi. Usłyszałam dwa głos jeden Daria a drugi męski. Skądś kojarzyłam ten głosy.

-Dziękuję za wspaniałą randkę- powiedziała Daria. Za drzwiami stoi Daria z swoim Panem X. Kim że bym był gdyby nie skorzystała z okazji i nie podejrzała kto to. Uchyliłam lekko drzwi i zobaczyłam jak ta mała wredota całuje się z nikim innym jak z Conor’ em Maynard’ em! Oj no to się zabawimy. Otworzyłam jednym ruchem drzwi na oścież i krzyknęłam:

-Co ty sobie myślisz fagasie? Żeby całować mojego Styles’ a przed moim domem! Szczyt wszystkiego!!- wciągnęłam Darię do środka i zatrzasnęłam drzwi przed nosem Pana M. Ich miny były powalające. Po chwili usłyszałam pewien ktoś zaczął walić w drzwi.

-Ej! Wpuść mnie!- Powiedziałam na migi Darii że ma być cicho i uchyliłam drzwi.

-I jeszcze mi się wydziera pod drzwiami! Co za bezczel!- w końcu wybuchłam śmiechem a Daria wraz ze mną. Zaczęłyśmy się turlać po podłodze jak skończone wariatki a Maynard patrzył na nas.. no jak na wariatki.

-To pewnie jest Ada, tak? Ta nieźle szurnięta, wiecznie zaczytana, potrafiąca nieźle przyłożyć starsza siostra Darii?- uśmiechnęłam się pod nosem i wyciągnęłam rękę żeby się przywitać co wyglądało z deka dziwnie ponieważ leżałam na ziemi. Uścisnął dłoń i przy okazji podniósł mnie z podłogi.

-Dziękuję i widzę że ta wredota Ci o mnie opowiadała. Dziękuję za jak że trafny opis siostrzyczko.

-Nie ma za co. A teraz może by mnie ktoś by poniósł?

-W snach kochanie w snach- powiedziałam ale Maynard oczywiście musiał pobiec swojej dziewczynie na ratunek. Pantoflarz.

-Dobra. Chodźcie, reszta też chce poznać pana X- wepchnęłam ich do salonu a wszystkie oczy skierowały się w naszą stronę.

-Patrzcie kogo znalazłam pod drzwiami wymieniających się śliną- wyszłam za parki i usiadłam z powrotem na fotelu w ramionach Niall’a. Mogę się do tego przyzwyczaić. Wszyscy zaczęli się witać z Conor’em. Nudziło nam się więc zaczęliśmy myśleć co by tu robić. Wszyscy zgodzili się na tradycyjną grę w butelkę. Odsunęliśmy kanapę pod ścianę i usiedliśmy w kręgu.

-To kto zaczyna??

-Ja mogę- krzyknął Harold i zakręcił butelką, która musiała akurat zatrzymać się na mnie. Niech to szlag!

-Pytanie czy wyzwanie?

-Pytanie- odpowiedziałam a Harry chwilę się zastanawiał aż w końcu się odezwał z chytrym uśmieszkiem na twarzy.

-Kiedy ostatnio zaliczyłaś 69?

-Co?! Nie powiem Ci tego, o nie- krzyknęłam i rzuciłam w niego poduszką.

-Oj nie bądź taka. Musisz powiedzieć . Takie są zasady- westchnęłam głośno i schowałam twarz w poduszce po czym pokazałam dwa palce.

-Dwa dni? Dwa tygodnie? Dwa miesiące?- po każdym pytaniu kręciłam głowa na nie a oczy Harry’ ego i nie tylko jego stawały się coraz większe.

-Dwa lata- szepnęłam i schowałam twarz w poduszkę. Przyjrzałam się im. Nie ukrywali zdziwienia, ale niektórzy czytaj Lou i Hazz wgapiali we mnie gały jak bym była jakimś  wybrykiem natury. Przyjemne to nie było. Jedynie Liam zachowywał się normalnie, ponieważ on wie o mnie wszystko, nawet takie rzeczy.

-Możemy grać już dalej?- Liam walnął chłopaków po głowach i powiedział

-Jasne słońce. Kręć- zakręciłam butelką i zgadnijcie na logo wypadło… oczywiście że na Harry’ego! Jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie.

-Pytanie czy wyzwanie?

-Wyzwanie- odpowiedział od razu. Dobrze Harry. Uśmiechnęłam się diabelsko i powiedziałam:

-Masz pocałować Alicje w usta przez przynajmniej 5 sekund- powiedziałam po czym Alicja zaczęłam mnie mordować wzrokiem a Harry uśmiechnął się tylko pod nosem i wyciągnął rękę w jej stronę. Jeszcze mi za to podziękują wiem to.

-Kiedy doliczę do 5 możecie się od siebie oderwać, jeśli będziecie mogli- to ostatnie powiedziałam ciszej tak że tylko Liam i Niall którzy siedzieli koło mnie to usłyszeli, na co oboje się zaśmiali.

-No to do dzieła Harold.

Alicja TV

Jak ona tak mogła. Mam ochotę zrobić jej coś złego. Ale z drugiej strony cieszyłam się jak dziecko które dostało cukierka. Tak strasznie chciałam go pocałować. Od zawsze, odkąd pierwszy raz go zobaczyłam w telewizji, a jeszcze bardziej kiedy spotkałam go, zaczęłam poznawać naprawdę.

-No to do dzieła Harold- powiedziała Ada a Harry chwycił delikatnie moją twarz w swoje dłonie i spojrzał w moje oczy szukając przyzwolenia. Ja tylko uśmiechnęłam się lekko na co on wpił się zachłannie w moje usta. O mój Boże i Wszyscy Święci!!!! Jakie on ma boskie usta! Takie miękkie, słodkie, ciepłe, delikatne. Nagle wszystko wokół zniknęło. Byliśmy tylko my i nasze ust złączone w pocałunku. Czułam się tak szczęśliwa, że mogłabym góry przenosić. I bezpieczna w jego ramionach. Mogłabym tak trwać przez resztę wieczności ale niestety musieliśmy się od siebie oderwać.

-No nieźle. Minuta osiemnaście. Myślałam że już się od siebie nie oderwiecie- zaśmiał się z nas Daria a z nią reszta. Ja oczywiście spaliłam buraka i schowałam głowę w piersi. Harry przyciągnął mnie do siebie i pocałował w czubek głowy.

-Harreh teraz ty kręcisz- przypomniał mu Pan Marchewka.

-Już się robi kochanie- (przy. aut. Ah ten Larry Prawda Daria?) zakręcił butelką i wypadło na Irlandczyka.

-Nasz kochany Leprechunek’ u co wybierasz?

-Wyzwanie- powiedział wesoło blondynek.

-Masz wejść do szafy, składziku czy innego ciasnego pomieszczenia w tym domu na 5 minut z panną Creswell- powiedział skacząc wzrokiem od Niall’a do Ady.

Ada TV

Hahaha Widzę że Harry się mści za poprzednie zadanie, więc niech tak będzie. Popatrzyłam na blondyna a on uśmiechnął się do mnie delikatnie i chwycił moją dłoń. Poszliśmy w stronę Darii, która trzymał mam otwarte drzwi do schowka na miotły. Jak że romantycznie. Weszliśmy do środka.

-Do zobaczenia za 5 minut- powiedział Harry i zamknął drzwi. Ogarnął nas mrok ale po chwili oczy przyzwyczaiły się do ciemności i mogłam zobaczyć kontury. Niall stał i wyraźnie mi się przyglądał.

-To co robimy?- spytałam i uśmiechnęłam się do niego.

-Siadamy?- pokiwałam głową. Usiadłam naprzeciwko niego, ale on przyciągnął mnie do siebie i obrócił tak że siedziałam między jego nogami opierając plecy o jego klatkę piersiową. Siedzieliśmy tak w ciszy. Nie potrzebując rozmowy. Po prostu ciesząc się sobą. Napawałam się siłą i ciepłem jego ramion, fakturą jego klatki piersiowej.  Chodź przytulał mnie tak wiele razy nigdy nie mogę pozbyć się dreszczyku emocji gdy czuje jego ramiona na swoim ciele.

-Chce Ci się grać dalej z nimi?- spytałam przerywając ciszę.

-Nie za bardzo. A co proponujesz?- chodź siedziałam do niego tyłem widziałam ten jego figlarny uśmieszek.

-Moglibyśmy pójść na górę, rozwalić się u mnie na łóżku i obejrzeć jakiś durnowaty film- powiedziałam a on przez chwilę trawił tą informacje.

-Zgadzam się. To jak im uciekniemy?- powiedziałam tuż przy moim uchu muskając je swoim oddechem co mnie na chwile rozproszyło.

-To proste- wytłumaczyłam mu jak że skomplikowany - ta jasne- plan. Teraz trzeba czekać aż po nas przyjdą i nam otworzą drzwi. Po dłuższej chwili usłyszeliśmy kroki zmierzające w naszą stronę. Wstaliśmy.

-Gotowy?- spytałam a on pokiwał głową. Wskoczyłam mu na plecy i czekaliśmy aż otworzą drzwi.

-Starczy tego dobrego…- wywód Harry’ego został przerwany przez wybiegającego jak kamień z procy Niall’a który popędził nie zważając na zdziwione miny przyjaciół na górę. Zatrzymał się dopiero gdy staliśmy w moim pokoju. Zeskoczyłam z pleców blondyna i pobiegłam zamknąć drzwi i zasunąć klapę na rurę do kuchni.

-Ok to teraz możemy zabrać się za oglądanie filmów- wyszczerzyłam się do Niall’a ale on nie odwzajemnił uśmiechu.

-Co jest?- spytałam automatycznie zmieniając wyraz twarzy na smutny.

-Jestem głodny- powiedział a ja wybuchłam śmiechem. No tak. Cóż by innego.

-Poradzimy coś na to- puściłam mu oczko i skierowałam się do łóżka. Sięgnęłam pod nie i wyciągnęłam koszyk pełen słodyczy, napoi i inny przekąsek. Irlandczykowi zaświeciły się oczy ze szczęścia.

-Żelki są moje!- powiedziałam od razu ale widząc jego zasmuconą twarz dodałam:

-Ale jeśli się postarasz to może CI jedną paczuszkę oddam- udałam się do regału żeby wybrać jakiś film.

-A tak może być- usłyszałam tuż przy swoim uchu i poczułam jak ktoś przyciąga mnie do siebie.